Toch niet gemist...!

Hert weekend van 25 t/m 28 januari hadden we een huisje gehuurd bij Landal Lommerbergen in Reuver Limburg. De honden mochten natuurlijk mee.
De eerste dag waren beide een beetje onwennig, andere bench, ander kleedje, ander plekje. Maar vanaf zaterdag hadden ze toch hun draai gevonden. Vooral omdat er via het grote raam heel veel te zien was buiten. En zeker vanaf het moment dat we brood voor de vogels hadden gegooid.

Aike houdt de vogels scherp in de gaten

Amy wil ook wel graag buiten kijken

Niet weg te slaan bij het raam

Ook het aansteken van de open haard was het bekijken meer dan waard. Wel een beetje eng, dat geknetter!

Waar komt dat geluid vandaan?

Baas, wat doe je daar?

Een aantal weken geleden werd Amy's zusje Saar loops. Bij Amy tot op heden geen tekenen, behalve dat ze in diezelfde periode erg veel haar vulva aan het likken was. Dus eigenlijk dacht ik dat ik het wellicht gemist had, dat Amy het een beetje verborgen had gehouden. Maar vandaag bleek, dat ik het bij het verkeerde eind had. Toen ik haar even in de bench wilde doen, omdat ik naar boven moest, zag ik een druppeltje bloed op de grond liggen. En ja, dit kwam bij haar vandaan. Omdat ik niet zo'n poetser ben en ik geen zin heb om de hele dag achter haar aan te lopen, heb ik haar een 'periode'broekje aangedaan. Vond ze eerst niet geweldig, maar ze ging er toch mee in de mand liggen om te slapen. Later heeft ze nog wel een paar keer tegen de deur en de kast geschurkt om het misschien alsnog uit te kunnen doen. Maar dat lukt echt niet.

Hmm, jij ruikt bijzonder!

Aike heeft wel even gesnuffeld, maar heeft verder geen belangstelling getoond. Ben benieuwd hoe andere reuen gaan reageren. Kan voorlopig nog geen kwaad, gelukkig!

Sneeuwpret

Op 24 januari met Amy voor controle van haar ogen naar de dierenarts geweest, was allemaal prima in orde.

Omdat ik ze nu allebei in de auto had, (met dank aan Rob voor het lenen van zijn bolide) meteen even doorgereden naar Sascha dierenspeciaalzaak om ze te wegen. Aike weegt 20,7 kg, Amy weegt 16,8 kg. En natuurlijk gaan we daar niet met lege handen weer weg^^ Even wat lekkers ingekocht voor ons weekendje Limburg.

Sneeuw levert toch altijd mooie plaatjes op. Helaas vergeet ik meestal mijn camera, maar vandaag had ik hem bij me!
Sinds twee weken heb ik nieuwe ballen om mee te spelen. Ze passen in de werpstok, dus kan ik er lekker mee gooien. Aike vindt het heerlijk om er achter aan te gaan en Amy rent daar weer achteraan. Ze is meestal wel iets sneller dan Aike, maar gaat dan over de bal heen, die natuurlijk wel door Aike kan worden opgepakt. Soms heeft ze de bal wel en dan daagt ze Aike flink uit. Maar daarom heb ik er dus meteen twee gekocht, kunnen ze beide achter de bal aan. Aike brengt hem steeds vaker bij me terug om nog een keer te laten gooien. Amy rent dan met de andere bal in de bek met hem mee. Zij laat de bal ook nog wel eens ergens liggen en dan moet ik er naar zoeken. Ze leert zo wel het commando 'zoek', want vaak rent ze dan al in de juiste richting en een enkele keer vindt ze de bal ook. Vol triomf natuurlijk!
Vandaag dus de camera bij me, zodat ik een aantal leuke plaatjes kon schieten:

Dit keer heeft Aike de bal

Neus in de sneeuw

Languit in de sneeuw met de bal binnen bereik

Aike was weer sneller of slimmer.....

Dan maar even snuffelen wat er onder de sneeuw ligt

Nog een keer?

Mooi hondje..

Er zijn andere honden in aantocht.

Aike knaagt graag op de bal, en maakt daar rare geluiden bij!!

Zo moe na het spelen in de sneeuw...

Nieuw begin

Het nieuwe jaar is begonnen, we sluiten een drukke periode af. Verschillende verjaardagen, waaronder mijn 50ste. Tijdens het feestje hebben de honden 's middags veel in de bench gelegen, zodat ze niet steeds voor de voeten liepen. Ze werden twee keer uitgelaten, door mijn zusje en haar dochter en later nog een keer door Bas en mijn zwager. Dat vinden ze toch raar, omdat ik ze eigenlijk meestal uitlaat. Maar ze deden toch beide waarvoor ze buiten waren!

De kerst was lekker rustig, eerste kerstdag waren met z'n drieën, Jan, Rob en ik, tweede kerstdag waren Bas en Paulien er ook. Een rustige aanloop naar het einde van het jaar.

Op 28 december ging het eerste vuurwerk over de toonbank en de lucht in. Die avond liep ik met de honden mijn lange ronde door de wijk, toen er aan de andere kant van het water een vuurpijl werd afgeschoten. Aike stond al op scherp vanwege wat geknal op de achtergrond, Amy stond nu ook strak. En met elke nieuwe pijl die onder luid geknal uit elkaar barstte, trok ze me harder de andere kant op. Ik ben nog enkele meters doorgelopen, om daarna toch maar een straatje eerder af te slaan naar huis.
Daar heb ik Aike binnengelaten en ben ik met Amy toch nog een extra rondje gelopen. Met veel beloningen en de clicker kreeg ik haar toch nog rustig mee. Positieve beloning in optima forma ;-)
Zaterdag werd er overdag wel op afstand geknald, dus ben ik naar het veldje achter school gegaan met ballen en de ballenwerper Zo kon ik ze allebei afleiden van de knallen en kregen ze ook nog eens genoeg beweging. Maar na een paar harde klappen, kreeg Aike het toch te kwaad en zijn we toch maar naar huis gegaan. 's Avonds heb ik zze maar apart uitgelaten, omdat Aike in het donker al helemaal niet wilde lopen.Amy liep wel mee, maar was toch blij dat ze weer thuis was.
Zondagmiddag ben ik met Brigitte naar de hei geweest. Zij met haar vier meiden en een logeetje. Het was best al druk, veel mensen met nerveuze honden. Gelukkig waren de knallen hier alleen heel erg ver in de verte te horen, dus hebben we heerlijk kunnen lopen met de honden.
Op maandag had Brigitte geen tijd, omdat de winkel open was. Jan en ik hebben toen de meiden opgehaald en zijn ww eer naar de hei geweest. Het was nu behoorlijk druk, we liepen bijna in een file ;-) en de klappen op de achtergrond waren nu veel duidelijker en veelvuldiger te horen. Vooral Aike was daardoor iets nerveuzer. Jessie bleef vaker achter, omdat ze waarschijnlijk nogal onder de drugs (lees: anti-stress pasta) zat. Maar we hebben toch ruim een uur redelijk rustig kunnen lopen. Helaas was dat relaxte gevoel snel weer over, toen we weer in de bebouwde kom kwamen.

Vanaf dat moment tot ruim na middernacht, is Aike erg onrustig geweest. Hij heeft even profijt gehad van de flinke scheut advocaat met slagroom, maar op een gegeven moment hielp dat ook niet meer. Amy keek wel iedere keer op bij harde knallen en ze blafte ook regelmatig als antwoord hierop, maar ze had er niet echt onrust door. Ik ben gedurende de avond vaker even apart met ze naar buiten gelopen, waarbij alleen Amy soms een klein plasje deed. Aike maakte steeds een schijnbeweging, maar werd in zijn pogingen om te plassen steeds gestoord door geknal. En dan was de aandrang direct over...

Op nieuwjaarsdag liep ik rond 9 uur buiten met de honden en het was heerlijk rustig op straat. Aike geloofde zijn oren niet. Langzamerhand zag ik de ontspanning in zijn lijf komen. Hij durfde weer eindelijk weer zijn poot op te tillen om te plassen.  Helaas werd dat gevoel bij de middagwandeling weer helemaal teniet gedaan, omdat er een aantal onverwacht harde knallen te horen waren. Mar morgen zal het weer beter gaan. En dan duurt het weer 12 maanden tot de volgende jaarwisseling.