LifeSkills

Vrijdag half vijf had ik de nieuwe afspraak met Sam. Dit keer stond ze al op ons te wachten op het trainingsveld.
Amy vond het in het begin allemaal erg spannend. Er wapperde een dekzeil, daar stond een (betonnen) beeld van een hond bij, dus moest er even (nou ja, iets langer dan even!) geblaft worden. Sam had het beeld voor haar op de grond gezet, maar Amy durfde er niet te dicht bij te komen. Na ruim vijf minuten begon ze een beetje kalmer te worden en vertrouwen te krijgen, dat er niets dreigends in de buurt was.
Nu kon Sam inventariseren wat wij, als combinatie, allemaal al beheersen. Omdat we bij Brigitte de puppytraining hebben gehad, had ze daar het volste vertrouwen in, en terecht. Het komen, zitten, wacht, aan de voet vormen geen problemen. Het 'af' nog wel, maar daar wordt aan gewerkt. Amy is tot nog toe gevoeliger voor lichaamstaal dan voor het gesproken woord, maar daar gaan we tijdens de lessen aandacht aan besteden.

Ik kreeg een korte uitleg clickertraining. Amy pikte het snel op. Nu is het wel fijn, dat ze zo op eten gericht is!
Hierna kwam de 'handtouch', ook dat ging best wel snel. Als laatste moest er gewerkt worden aan zelfbeheersing. Amy mag niet reageren op een voertje onder mijn hand op de vloer. Zodra ze stopt met proberen het onder mijn hand vandaan te halen, mag ik het met mijn andere hand aan haar voeren. Het is de bedoeling, dat er uiteindelijk met knakworsten gegooid gaat worden en daar mag ze dan niet op af stormen. Zie je het voor je?? Ik (nog) niet, maar al mijn honden hebben me wel vaker verbaasd doen staan, dus wie weet!

Zaterdagochtend begon regenachtig, dus heb ik nog even getwijfeld of ik meteen mijn eerste les zou gaan volgen, haha. Ik hou niet zo van regen, dus ;) Maar half negen was het helemaal droog en om tien uur scheen zelfs een waterig zonnetje. Dus Meindl's aan, voertasje, clicker, extra vest en oh ja, hond mee, op naar de Ooyselandweg in Zevenaar

Die eerste les was erg leuk. We hebben geoefend met 'aandacht' tussen de vreemde honden, lopen door elkaar heen, zonder dat de honden te dicht bij elkaar kunnen komen. Ook het 'hallo en dag' (of iets in die richting^^) was een onderdeel. Twee baasjes lopen met hun hond in elkaars richting, als de honden bijna bij elkaar zijn, moet je je eigen hond met een voertje bij je terugroepen. Na enkele keren ging het met Amy best wel goed.

Als laatste liepen alle combinaties een klein hindernisparcourtje. Daar was een brede plank bij (Amy liep met haar achterpoten vooral ernaast) een wiebelkussen, een mini-trampoline, een wiebelplank en een aantal hoogte-latjes. Erg nieuw en soms eng, maar voor een eerste keer deed Amy het best wel goed.
Ik hoop dat Jan of Rob volgende keer meegaat om foto's te maken.

Zondag was het zo ongelooflijk mooi weer, dat ik al vroeg een mailtje uitgedaan heb naar Sila (van Shaan, broertje van Amy) en Brigitte om 's middags een rondje Horsterpark te doen.
Helaas was Sila waarschijnlijk niet thuis, maar Brigitte was er wel met een hele roedel honden. Jessie, Floran, Imre, Guusje en Rivan, een pup van Guusje. Die wordt pas over een week opgehaald en mocht lekker mee op dit rondje.Een schat van een pup, die aardig mee kon komen met al die grote honden.

Guusje heeft duidelijk de touwtjes in de poten, als het gaat om ordehandhaving binnen de groep. Ze maakt dit even duidelijk aan Amy.

Guusje deelt stalorders ut.

Even voor alle duidelijkheid, dus!

Imre heeft de bal, Guusje staat ze op de wachten aan de waterkant

Aike en Amy zwemmen samen zonder bal weer terug.

Ik had een paar zelf gemaakt speeltjes meegenomen. Een (tennis)bal in een stuk stof met flappen eraan. Een beetje lijkend op de Wubbo Kong. Imre vond het prachtig en haalde hem snel op uit het water. Ze heeft er het hele rondje mee in de bek gelopen. Ook Aike had er een om mee te sjouwen.



















Met zeven honden, waaronder een pup, duurt zo'n rondje ruim een uur. Maar met het mooie weer, was dat niet erg. Alle honden genoten met hun eigenaren mee van het weer.

Amy ziet Aike en Imre het water ingaan.

Amy vangt Imre op in een hinderlaag.

Brigitte met Rivan op de arm.

Komen jullie nog??

De pup moet veel geaaid worden.

Aike en Amy staan op een afstand alles te bekijken.

 Maar na een uur waren we toch rond en werd ik door Brigitte voor de deur weer afgezet. Waarvoor mijn dank

Oeps, vergeten!

Vrijdagmiddag had ik om één uur een afspraak met Sam Hunter van Paws4Fun om te kijke hoever we staan als combinatie hond en baas. Na enig zoeken had ik het veldje gevonden in Zevenaar en parkeerde ik de auto achter een gele bestleauto. Bij een hondentrimsalon. Daar aangebeld, komt de eigenaresse naar buiten met: "Hé, da's raar, ik had toch geen afspraak staan?" Ik uitgelegd, dat ik voor Sam kwam. Blijkt dat het veld ernaast inderdaad te zijn. Maar al wie er was, geen Sam. Zij bellen, want ze moest Sam toch nog iets vragen. Blijkt Sam het vergeten te zijn. Na een update op haar telefoon, zijn niet al haar afspraken correct overgekomen en ze was te ver weg om 'even snel' alsnog te komen.
Na een nieuwe afspraak te hebben gemaakt (volgende week vrijdag om half vijf, want dan heb ik vrijwel zeker een auto) ben ik maar met de honden naar de Nieuweling gereden en heb ze daar even lekker laten rennen.

Nog even snel bij Sascha Diertotaal langs om beide te wegen. Aike weegt 21,2 kg, Amy weegt 14,1 kg.
Omdat ik speciaal een dentalbotje gekocht had voor Aike om in de auto op te peuzelen, terwijl ik met Amy bezig was, hebben ze die thuis toch gekregen. Amy had hem na ruim drie kwartier verorberd. Aike had hem in eerste instantie verstopt, maar toen Amy er te dicht in de buurt kwam, heeft hij hem zelf toch maar opgegeten. Hij heeft tegenwoordig in de gaten, dat hij niets meer kan laten liggen voor later. Amy eet altijd wel!

De spelletjes tussen beide worden ook langzamerhand iets heftiger. Aike pikt niet meer zomaar alles van Amy. Een filmpje volgt, zodra Rob even tijd heeft om met mij e.e.a op een rij te zetten

Aan het filmpje wordt gewerkt.

Op maandag ben ik voor controle naar de dierenarts geweest. Hij vond de ogen iets rustiger geworden, dus kon de medicatie aangepast. I.p.v. 2 x daags 1 druppel, gaan we nu naar 1 x per twee dage n 1 druppel. Over twee weken weer terug voor een volgende controle. Amy lijkt ook iets minder jeuk te hebben, maar de roodheid kan per moment van de dag veranderen, dus het is nog echt niet over. We wachten het gewoon maar af.

Samen kijken naar wat het baasje aan het doen is..

Folliculair conjunctivitis...^^

Vanmorgen heb ik een poging gedaan om uit te slapen. Niet omdat ik dat hard nodig had, maar omdat Amy om 10.15 uur nuchter bij de dierenarts moest zijn voor het ooglid-onderzoekje. Om 8.15 hield ik het niet meer uit in bed en ben ik toch maar opgestaan. Ik was na enig treuzelen om half negen beneden, waar twee hondjes me al zaten op te wachten. Zodra ik de rolluiken open doe, begint Amy al te mekkeren, maar ik laat haar pas uit de bench als ze rustig is. Na het ochtendrondje sprint ze altijd naar direct naar de keuken waar ik het eten van haar en Aike afweeg. Helaas kregen ze beiden niets! Aike was verplicht solidair. Dat leverde vier vragende hondenogen op. Ze snapten er allebei niets van. Aike ging zelfs zo ver, dat hij mij naar boven volgde toen ik mijn tanden ging poetsen. Dat doet hij maar heel zelden.

Om 9.45 ben ik met Amy maar vertrokken, eerst even naar Sascha Diertotaal om een aantal blikjes lichtverteerbaar en erg lekker Schesir kip te kopen. Rob was gelukkig thuis om intussen Aike eten te geven. Hij deed dat terwijl ik nog met Amy in de gang stond en die wilde bijna niet meer mee, omdat ze de brokken in de bak hoorde kletteren..!
Ik was natuurlijk te vroeg bij de dierenarts, maar het was niet druk en we werden vrij snel de spreekkamer ingeroepen. Amy kreeg een prik in de bil (waar ze amper op reageerde) en na een aantal minuten begon ze al te wiebelen en onvast op de poten te staan. Ik heb haar toen rustig neergelegd. Ze verzette zich dus niet tegen de narcose. Na een kwartier kon ik haar op het dekentje op de behandeltafel leggen en kon Bart, de dierenarts, haar oogje druppelen met een verdovingsvloeistof. Hij kon direct met een pincetje het zgn. derde ooglid pakken en naar buiten draaien. Hij zag ook onmiddellijk dat er bultjes op zaten. De follikels, die de vervelende jeuk veroorzaken. De aandoening staat bekend als Follculair Conjuctivitis, een reactie van het oog op prikkels. Het komt vaker voor bij jonge honden en zal in principe vanzelf overgaan. Maar omdat Amy erg veel jeuk heeft en vooral haar linkeroog erg rood ziet en 'hangt', besluit hij toch de druppels 'dexamethason' voor te schrijven. Deze worden in de diergeneeskunde blijkbaar niet meer verstrekt, dus krijg ik een recept mee voor de apotheek.

Na de diagnose krijgt Amy een prik om haar weer uit de narcose te krijgen en na twintig minuten staat ze, weliswaar nog een beetje wankel, weer met mij buiten bij de auto. Over twee weken moeten we terug voor controle.

Natuurlijk ben ik meteen bij de apotheek langs gegaan. Blijkt de voorgeschreven 5 ml-verpakking pas over 5 weken voorradig te zijn. Er is alleen een andere, duurdere  kleinverpakking, die morgen binnen is. Ja, graag, doet u die maar! We kunnen echt geen 5 weken meer wachten!
Amy lag in de tussentijd heerlijk te slapen in de auto. Ze heeft van dit lles niets gemerkt. Thuis gekomen, werd ze opgewacht door Aike. Ook nu is ze eigenlijk nog te moe om te reageren, dus gaat ze verder met slapen. Na mijn lunch heb ik een ronde met ze gelopen en kreeg Amy eindelijk iets te eten. Een half blikje Schesir kip, dat ze met veel smaak oppeuzelde, om meteen daarna bij Aike te checken of hij nog iets had overgelaten..., niet dus! Ook hij vindt dit erg lekker.

Omdat ik moest werken, kon ze lekker in de bench de rest van haar roes uitslapen. 's Avonds heeft ze op het veldje even met een aantal honden gerend en een beetje met Aike en de tennisbal gedold.
Ze heeft gelukkig geen nare bijwerkingen ondervonden van de narcose.

Zoooo moe..

Nou, een klein kiertje dan!

naar de dokter

Amy had weer last van haar linkeroog. Het was rood en het jeukte enorm. Dus vorige weekben ik  op woensdagavond samen met Rob en Aike naar DAP t Holland gegaan. Daar was ik drie weken eerder ook al geweest voor hetzelfde probleem.
De oogzalf heeft wel geholpen, maar het komt toch weer terug.
De dierenarts heeft nu iets uitgebreider gekeken, ook naar het zgn derde ooglid. Dit leek hem iets afwijkend te zijn, maar om daar meer duidelijkheid over te krijgen zou Amy een licht roesje moeten krijgen.
Nu gaan we eerst weer een week Cavasan druppelen en dan op controle om te zien wat het doet. Als het  beterdan niet is, wil hij toch een uitgebreider oogonderzoek gaan doen.
Voorlopig druppelen we trouw vier keer per dag. Amy laat het goed toe (ze kan ook geen kant op, omdat ik haar poten blokkeer door er mijn been tussen te steken ;)) en het lijkt al beter te gaan, maar niet zo goed als verwacht mag worden. We wachten het maar af.

Zo gaat dat dus!

Vandaag, 5 september, ben ik weer naar de dierenarts gegaan voor een controle, maar wat ik zelf eigenlijk al wist, is het niet erg verbeterd. Het oog is wel rustiger geworden, maar nog steeds geïrriteerd en rood. Dus moet er verder gekeken worden. Volgende week dinsdag kan ik met Amy komen en dan wordt het oog onder een licht 'roesje' beter bekeken. Mogelijk zitten er een soort van bultjes onder het derde ooglid (hij heeft de naam van de afwijking genoemd, maar die was te ingewikkeld om te onthouden), die de irritatie veroorzaken. Het komt vaker voor bij jonge honden en in principe zal ze daar vanzelf 'overheen groeien', maar ze heeft er te veel last van om dat af te wachten. Er hoeft niet geopereerd te worden, ze krijgt dan alleen speciale druppels. Het kan natuurlijk ook nog altijd een vreemd voorwerp zijn, maar dat wil hij even uitsluiten, want dan mogen die druppels pertinent niet gegeven worden.
Het moeilijkste zal nog zijn, dat ze die ochtend nuchter moet blijven...!

Met al die ziekte-verhalen op de verschillende blogs, lijkt het wel of de hondjes steeds ziek zijn, maar het hoort wel bij jonge honden. Hun immuunsysteem is nog enorm in ontwikkeling en wordt hier uiteindelijk alleen maar sterker van. Soms is het dan even nodig dat de dokter een helpende hand toesteekt. Het zijn net kinderen!

Amy heeft haar eerste succes gehad als dievegge. Vanmorgen stond er een bordje met een soort appelflapje voor Rob op de bar. Hoog genoeg, dacht ik. Toen ik even boven was om mijn tanden te poetsen, hoorde ik het bordje ineens rammelen. Ik was net op tijd benden om Amy haar lippen te zien aflikken! Ze had nog wel het fatsoen om erg schuldbewust te kijken en even super-onderdanig te doen.. Eigenlijk moet je daar dan meteen om lachen. Het is de eerste keer en ik ben bang dat het niet de laatste keer zal zijn!

Favoriet plekje

Kop aan kont op Aike's favoriete plek

Moet dat nou?

Ken net!

Zo ligt ook lekker!

Ze kan er ook zo lekker geluiden bij maken als ik te veel beweeg naar haar zin! Het hoort niet natuurlijk, maar er zijn ergere dingen.