naar de dokter

Amy had weer last van haar linkeroog. Het was rood en het jeukte enorm. Dus vorige weekben ik  op woensdagavond samen met Rob en Aike naar DAP t Holland gegaan. Daar was ik drie weken eerder ook al geweest voor hetzelfde probleem.
De oogzalf heeft wel geholpen, maar het komt toch weer terug.
De dierenarts heeft nu iets uitgebreider gekeken, ook naar het zgn derde ooglid. Dit leek hem iets afwijkend te zijn, maar om daar meer duidelijkheid over te krijgen zou Amy een licht roesje moeten krijgen.
Nu gaan we eerst weer een week Cavasan druppelen en dan op controle om te zien wat het doet. Als het  beterdan niet is, wil hij toch een uitgebreider oogonderzoek gaan doen.
Voorlopig druppelen we trouw vier keer per dag. Amy laat het goed toe (ze kan ook geen kant op, omdat ik haar poten blokkeer door er mijn been tussen te steken ;)) en het lijkt al beter te gaan, maar niet zo goed als verwacht mag worden. We wachten het maar af.

Zo gaat dat dus!

Vandaag, 5 september, ben ik weer naar de dierenarts gegaan voor een controle, maar wat ik zelf eigenlijk al wist, is het niet erg verbeterd. Het oog is wel rustiger geworden, maar nog steeds geïrriteerd en rood. Dus moet er verder gekeken worden. Volgende week dinsdag kan ik met Amy komen en dan wordt het oog onder een licht 'roesje' beter bekeken. Mogelijk zitten er een soort van bultjes onder het derde ooglid (hij heeft de naam van de afwijking genoemd, maar die was te ingewikkeld om te onthouden), die de irritatie veroorzaken. Het komt vaker voor bij jonge honden en in principe zal ze daar vanzelf 'overheen groeien', maar ze heeft er te veel last van om dat af te wachten. Er hoeft niet geopereerd te worden, ze krijgt dan alleen speciale druppels. Het kan natuurlijk ook nog altijd een vreemd voorwerp zijn, maar dat wil hij even uitsluiten, want dan mogen die druppels pertinent niet gegeven worden.
Het moeilijkste zal nog zijn, dat ze die ochtend nuchter moet blijven...!

Met al die ziekte-verhalen op de verschillende blogs, lijkt het wel of de hondjes steeds ziek zijn, maar het hoort wel bij jonge honden. Hun immuunsysteem is nog enorm in ontwikkeling en wordt hier uiteindelijk alleen maar sterker van. Soms is het dan even nodig dat de dokter een helpende hand toesteekt. Het zijn net kinderen!

Amy heeft haar eerste succes gehad als dievegge. Vanmorgen stond er een bordje met een soort appelflapje voor Rob op de bar. Hoog genoeg, dacht ik. Toen ik even boven was om mijn tanden te poetsen, hoorde ik het bordje ineens rammelen. Ik was net op tijd benden om Amy haar lippen te zien aflikken! Ze had nog wel het fatsoen om erg schuldbewust te kijken en even super-onderdanig te doen.. Eigenlijk moet je daar dan meteen om lachen. Het is de eerste keer en ik ben bang dat het niet de laatste keer zal zijn!

Favoriet plekje

Kop aan kont op Aike's favoriete plek

Moet dat nou?

Ken net!

Zo ligt ook lekker!

Ze kan er ook zo lekker geluiden bij maken als ik te veel beweeg naar haar zin! Het hoort niet natuurlijk, maar er zijn ergere dingen.