De eerste dag in huize Van den Berg

Vrijdag 26 april was het dan zover: ik mocht stabij Amy ophalen bij Brigitte Elsman. Vanaf de geboorte op 7 maart, (waar ik bij ben geweest) ben ik heel erg vaak gaan 'puppie-snuiven'. Al snel werd duidelijk dat het tweede teefje qua karakter wel in ons gezin zou passen. Ze was ondernemend, brutaal, sociaal en zelfverzekerd. Onze andere stabij Aike is zeker niet zelfverzekerd, maar wel erg sociaal.
Vrijdag dus. Om 10:00 uur stond ik bij Brigitte voor de deur, de fietskar achter de fiets. Klaar om Amy mee te nemen. Maar Brigitte was nog even druk in de winkel, een dierenspeciaalzaak onder hun woonhuis. 
We hebben daar met het personeel een kop koffie gedronken, terwijl Brigitte nog een aantal klanten hielp.
Tegen half 11 gingen we dan toch naar boven. Amy was het eerste van de 7 pups die het nest zou verlaten. Toch altijd speciaal voor de fokker.

Lief koppie!

Na een tweede kop koffie was het tijd om te vertrekken. De papieren waren donderdagmiddag al geregeld, toen ik een ander pupje (Teun) terugbracht, dat ik even mee had genomen naar huis, om zijn reactie op vreemde situaties zonder zijn broers en zussen te peilen. Ook alle extra spullen die we van Brigitte meekregen, had ik toen al mee naar huis genomen.
Om kwart over 11 was het dan toch echt tijd om met Amy naar haar nieuwe huis te gaan. Nog even een laatste weging in de winkel (3825 gram) een laatste knuffel, in de fietskar en daar gingen we. UItgezwaaid door Brigitte en natuurlijk de moeder van Amy, Imre. 
In eerste instantie ging het erg goed, de pups hadden al een keer kennis gemaakt met de fietskar. Maar voor Amy was het de eerste keer helemaal alleen. Toen we de hoek om waren, begon ze zachtjes te piepen en voordat we halverwege waren, was dat piepen veranderd in een doordringend keffen. Je hebt dan wel veel bekijks, moet ik zeggen. Maar dat was ik eigenlijk al wel gewend; Aike blaft altijd zeer luid en doordringend als hij in de fietskar zit en ik begin te fietsen. 
Thuis aangekomen, heb ik Amy eerst rustig laten worden en Aike naar buiten gelaten. Toen Amy uit de kar mocht, was Aike er dus om haar te begroeten. Hij reageerde goed op dit kleine meisje. Hij is altijd heel lief voor pups, maar is wel een beetje terughoudend als ze te opdringerig worden. Zo ook nu.  Amy reageerde prima op zijn grommetje en ging meteen door haar poten in de deemoedige stand.
Amy verkende zelfverzekerd de huiskamer en de tuin. Tegen 12:00 uur kreeg ze haar eerste maaltje in de bench. Ze viel erop an alsof ze de hele dag nog niets te eten had gehad (dat doet ze overigens nu nog steeds). 
Omdat ik haar nog niet alleen wilde laten, zijn we samen met AIke naar het veld gelopen, Amy op de arm en soms zelf lopend. Dat ging goed, omdat ze achter Aike aanholde.
Op het veldje waren een paar andere honden met hun eigenaren. De oh's en ah's waren natuurlijk niet van de lucht. Er moest druk geaaid worden en Amy onderging het als een pro. Aike vond al die drukte om zo'n pup een beetje overdreven en liet  luid blaffend merken, dat hij er ook nog was. Wat hem een paar aaien opleverde.
Thuis heb ik lekker met Amy op de bank gezeten tot ze in slaap viel. 

Slapen en indrukken verwerken.

Zo ging de eerste dag voorbij. 's Avonds ging het redelijk snel goed in de bench. Voordeel is dat Aike er zichtbaar naast ligt. Jan had een luchtbed voor me klaargelegd, voor alle zekerheid, maar volgens Brigitte sliepen de pups tot half 7. En om die tijd werd ik inderdaad wakker van de wekker! Toen ik beneden kwam werdende twee honden wakker. Amy begon met protesteren, dat ze in de bench zat. Toen ze stil was, kon ik het deurtje opendoen en was de bench droog.